Cierpisz na niedoczynność tarczycy i Hashimoto? Doskwierają Ci spadki nastroju? Czujesz, że tracisz radość życia? Ciągle jesteś zmęczona, brakuje Ci energii? Czujesz się rozdrażniona? Często chodzisz zła i smutna? Wkurzasz się bez powodu? Wszystko Cie irytuje i denerwuje? Ciągle masz huśtawki nastroju? Najdrobniejsze rzeczy wyprowadzają Cię z równowagi? Wielu osobom doskwierają zaburzenia nastroju w Hashimoto i czasami ciężko im sobie z nimi poradzić. Jest to ta strona choroby, która przez wielu osób jest niezrozumiana. Zarówno przez osoby, które chorują, one same często nie wiedzą, dlaczego tak się zachowują. A także przez otoczenie, które też nie rozumie, że ciągle huśtawki nastroju mogą być związane z chorobą bliskich. Z tego względu dziś porozmawiamy sobie o zaburzeniach nastroju w Hashimoto.
Gdy dawno temu dowiedziałam się, że mam niedoczynność tarczycy i Hashimoto, moje wyniki były kiepskie. Czułam się strasznie pod względem psychicznym. Byłam ciągle smutna, płaczliwa, wkurzały mnie najdrobniejsze rzeczy, jakieś głupoty, gdy coś nie poszło po mojej myśli. Szybko się irytowałam, denerwowałam. Raz byłam wesoła, a za chwilę bez żadnego powodu smutna i zła. Wszyscy moi bliscy chyba mieli mnie dość. Czułam się taka bez energii, bez siły, bez życia. Jednak gdy w końcu wzięłam się za siebie. Zadbałam o tarczycę, uregulowanie hormonów, moje samopoczucie bardzo się poprawiło. Poczułam się zdecydowanie lepiej. I teraz, gdy zgłasza się do mnie mnóstwo kobiet na konsultacje i pytam ich o samopoczucie, to właśnie bardzo często słyszę o problemach z huśtawkami nastrojów, smutkiem, drażliwością. Męczy to bardzo nie tylko moje pacjentki, ale także ich bliskich. Z tego względu postanowiłam poruszyć ten temat u siebie na blogu.
Z niedoczynnością tarczycy mamy do czynienia, gdy ilość produkowanych hormonów tarczycy jest zbyt mała w stosunku do potrzeb organizmu. Natomiast choroba Hashimoto jest przewlekłym autoimmunologicznym zapaleniem tarczycy. Polega na tym, że układ odpornościowy wytwarza przeciwciała, które atakują i niszczą organizm. Wtym przypadku jest to tarczyca i prowadzą do zaniku jej komórek pęcherzykowych. Hashimoto jest uważane za najczęściej występującą chorobę autoimmunizacyjną na świecie oraz stanowi najczęstszą przyczynę niedoczynności tarczycy. Etiologia chorób tarczycy jest złożona i obejmuje zarówno czynniki genetyczne, środowiskowe, ale i indywidualne. Zauważono również, że Hashimoto często występuje razem z zaburzeniami depresyjnymi.
Do objawów Hashimoto zaliczamy m.in.: przyrost masy ciała, spowolniony metabolizm, stałe uczucie zimna, nadmierne zmęczenie, bezsenność/nadmierną senność, wypadanie włosów, zaparcia, częste przeziębienia, osłabienie czy bóle mięśni i stawów. Z Hashimoto często wiąże się także obniżony nastrój, zaburzenia lękowe, spowolnienie psychoruchowe, osłabienia pamięci, problemy z koncentracją. Dodatkowo czasami nawet pomimo prawidłowych wyników badań pacjenci skarżą się na takie problemy jak drażliwość, zaburzenia lękowe, depresyjny nastrój czy ogólne złe samopoczucie psychiczne. Często tego rodzaju objawy poprzedzają ujawnienie się choroby w pełnym obrazie klinicznym. Dodatkowo zaburzenia związane z nastrojem częściej występują u kobiet z Hashimoto, a zwłaszcza w okresie wczesnej ciąży, okresie poporodowym i okołomenopauzalnym. Uważa się również, że autoimmunologiczne choroby tarczycy mogą współwystępować z zaburzeniami afektywnymi, przede wszystkim z depresją i lękiem. Objawy związane z pogorszonym nastrojem mogą także przyczyniać się do obniżenia odporności immunologicznej. Osoby z bardziej nasilonym smutkiem charakteryzują się zmniejszoną odpornością. Natomiast osoby o nastroju pozytywnym cechują się wyższym poziomem limfocytów i lepszą odpornością.
Badania, które dotyczą jakości życia osób z Hashimoto, często wskazują na obniżenie jakości ich życia w wielu sferach. Osoby z Hashimoto czują ograniczenia w pełnieniu wielu ról życiowych. Ról rodzinnych, zawodowych, społecznych, towarzyskich czy sportowych z powodu pogorszenia zdrowia fizycznego, psychicznego i problemów emocjonalnych. Częściej wskazują na większą uciążliwość negatywnych objawów takich jak pogorszenie nastroju, chroniczne zmęczenie, drażliwość, nerwowość czy wypadanie włosów w porównaniu do ludzi zdrowych. Wszystko potęguje dodatkowo to, że przez te negatywne objawy nie mogą właściwie wykonywać swoich obowiązków zawodowych czy rodzinnych. A to jeszcze bardziej obniża ich nastrój i tak powstaje błędne koło.
Związek pomiędzy zaburzeniami nastroju a Hashimoto jest jeszcze dość niejasny i wymaga wielu badań, sprawdzających, w jaki sposób przeciwciała przeciwtarczycowe mogą wpływać na pracę mózgu. Zauważono jednak, że w grupie osób z zaburzeniami depresyjnymi rozpowszechnienie przeciwciał przeciwtarczycowych jest większe niż w populacji ogólnej. Dodatkowo badania pokazują, że podwyższony poziom przeciwciał ATPO często występuje w zaburzeniach lękowych i obsesyjno-kompulsywnych. Nastrój z chorobą Hashimoto może być związany na dwa sposoby. Z jednej strony negatywne nastawienie, nastrój, przewlekły stres może przyczyniać się do rozwoju Hashimoto. Jednak z drugiej strony zaburzenia nastroju często pojawiają się dopiero w chorobie Hashimoto, są jej objawami.
Hormony tarczycy biorą udział w prawidłowym rozwoju i pracy układu nerwowego. Regulują wzrost ośrodkowego układu nerwowego (OUN), połączenia synaptyczne, a także wpływają na układ serotoninergiczny i noradrenergiczny. Niedobór hormonów tarczycy w życiu płodowym dziecka lub po jego urodzeniu, może doprowadzić do zaburzeń układu nerwowego. Gdy nie zostanie wyrównany zaraz po urodzeniu dziecka, prowadzi do nieodwracalnych uszkodzeń. U osób dorosłych szkody spowodowane niedoborem hormonów tarczycy nie są, aż tak bardzo poważne jak u dzieci. Zazwyczaj mogą być szybko wyrównane przez leczenie hormonalne. Dodatkowo stężenie hormonów tarczycy we krwi, czyli te, które robimy za pomocą porannego pobrania krwi, może do końca nie odzwierciedlać stężenia tych hormonów w OUN.
W zaburzeniach depresyjnych w Hashimoto ważną rolę odgrywają zaburzenia w osi podwzgórze–przysadka–tarczyca oraz nieprawidłowe stężenia serotoniny w mózgu. Niektóre badania podkreślają również znaczenie podwyższonego poziomu przeciwciał przeciwtarczycowych, zmniejszoną odpowiedź TSH (tyreotropiny) na TRH (tyreoliberynę), podwyższone stężenie TRH w płynie mózgowo-rdzeniowym i zwiększanie skuteczności leków przeciwdepresyjnych przez T3 (trijodotyroninę). Zaburzenia osi podwzgórze-przysadka-tarczyca są powiązane z zaburzeniami nastroju, w tym z depresją, która z kolei ujawnia związek z zaburzeniami związanymi z jedzeniem i otyłością.
Uważa się negatywne objawy związane z nastrojem u osób z Hashimoto dotyczą przede wszystkim tylko tych osób, które nie podejmują leczenia. Do leczenia zalicza się tutaj zarówno odpowiednie leczenie farmakologiczne, jeśli jest potrzebne oraz właściwą dietoterapię, odżywianie, sen, naukę odpoczywania i radzenia sobie ze stresem. Badania mówią, że obserwowana u chorych ociężałość psychiczna, zwolnienie reakcji na bodźce, osłabienie pamięci, senność, niepokój, dotyczą zazwyczaj tych, którzy nie podejmują leczenia. Ja też zauważam to u swoich Pacjentek. Gdy zaczną stosować ułożoną przeze mnie dietę, odżywią swój organizm, zadbają o swój rytm dobowy, to ich samopoczucie zdecydowanie się poprawia. Natomiast negatywne objawy się zmniejszają lub ustępują całkowicie.
Ważne jest także to, jak osoba chora postrzega swoją chorobę. Niektórzy akceptują swoją sytuację. Przyjmują diagnozę, godzą się z nią i uczą się z tym żyć jednocześnie dbając o siebie, żeby zminimalizować objawy i czuć się jak najlepiej. Inni natomiast nie mogą pogodzić się z faktem, że choroba dotknęła właśnie ich. Pogrążają się w smutku. Jednak też osoby, które akceptują swoją chorobę, często doświadczają mniej negatywnych emocji i objawów z nią związanych. Dodatkowo przez niektórych choroba może być traktowana jako ulga, wygoda, wymówka przed różnymi obowiązkami. Możliwość uniknięcia odpowiedzialności czy sposób tłumaczenia swoich niepowodzeń życiowych. Inni też traktują chorobę jako korzyść. Możliwość osiągnięcia zysku. Sposób na otrzymanie zainteresowania czy troski innych osób. Jak widzisz dużo tu zależy od Twojego podejścia i myślenia. Ja na początku też użalałam się nad sobą, myślałam, że wszystko jest bez sensu, na nic nie miałam siły. Ale potem zrozumiałam, że w ten sposób marnuję czas, tracę swoje życie. Więc wzięłam się w garść, zadbałam o siebie i dzięki temu teraz czuję, że żyję, pomagam innym ludziom, uprawiam różne sporty, pracuję, rozwijam swoją firmę. Ty też się nie poddawaj, a zacznij działać i zadbaj o siebie dla siebie.
Są również badania, w których nie wykazano związku pomiędzy podwyższonym poziomem przeciwciał w Hashimoto a zwiększonym ryzykiem zaburzeń nastroju. Nie pokazują zależności pomiędzy samą chorobą Hashimoto a zaburzeniami depresyjnymi. Udowadniają, że osoby z chorobą Hashimoto nie różnią się od osób zdrowych w zakresie różnych rodzajów nastroju. Jednak obie grupy badań, zarówno te, które wskazują na powiązania Hashimoto z zaburzeniami nastroju, jak i te, które nie pokazują tego związku, mają swoje ograniczenia. Na przykład mają zbyt małe grupy osób lub oparte są jedynie o studium przypadku. Ja natomiast piszę w tym artykule głównie na podstawie własnych doświadczeń i pracy z wieloma kobietami. Gdzie niestety te zaburzenia nastroju pojawiają się niestety bardzo często.
Najbardziej kontrowersyjną kwestią w tym temacie jest encefalopatia Hashimoto, która po raz pierwszy została opisana w 1966 r. Jest określana jako rzadko występujący zespół neurologiczny mogący towarzyszyć Hashimoto lub występować niezależnie od niego o ciężkim przebiegu z różnymi objawami klinicznymi. W większości przypadków stwierdza się podniesiony poziom ATPO i/lub ATG, niezależnie od stężenia hormonów tarczycy. Pacjenci mogą mieć także różny obraz kliniczny, może u nich występować i nadczynności tarczycy, jak i niedoczynność. Cechą charakterystyczną jest również występowanie przeciwciał ATPO, których podwyższony poziom nie koreluje ze stopniem nasilenia objawów klinicznych. Wczesną manifestacją encefalopatii Hashimoto są często zaburzenia nastroju. Natomiast do najczęściej występujących objawów zalicza się np. zaburzenia świadomości, ataksję, drżenie, napady padaczkowe, epizody udaropodobne, zaburzenia depresyjne i objawy psychotyczne. Dodatkowo takżę zmiany osobowości, zaburzenia funkcji poznawczych, pamięci, mowy, afazję i apraksję. Zmiany zachowania mogą dotyczyć nawet 90–100% pacjentów. Na rozpoznanie choroby wskazuje wystąpienie ostrych lub podostrych zmian stanu psychicznego oraz różnorodnych objawów neurologicznych. Dodatkowo w surowicy lub płynie mózgowo-rdzeniowym występują przeciwciała przeciwtarczycowych i następuje dobra odpowiedź na leczenie glikokortykostreoidami (GKS). Niezbędnym warunkiem do potwierdzenia encefalopatii jest wykluczenie innych chorób układu nerwowego. Jeśli chodzi o leczenie, to we większość przypadków następuje dobra reakcja na leczenie glikokortykosteroidami. Są one azwyczaj zalecane, jako leczenie pierwszego rzutu. Jednak ze względu na bardzo niespecyficzne objawy, postawienie dobrej diagnozy oraz włączenie odpowiedniego leczenia zajmuje lekarzom wiele czasu.
Na funkcjonowanie naszego organizmu i nasze samopoczucie ma wpływ wiele czynników. Ja na podstawie własnych doświadczeń i pracy z wieloma kobietami widzę powiązanie pogorszonego nastroju z Hashimoto. Uważam, ze warto być tego świadomym. Jednak jeśli cierpisz na Hashimto, nie musisz męczyć się z obniżonym nastrojem, złym samopoczuciem, drażliwością i smutkiem całe życie. Zastosowanie odpowiedniej dietoterapii i leczenia może znacznie poprawić Twoje samopoczucie i przywrócić chęci do życia.
Jeśli masz różne problemy zdrowotne, zaburzenia gospodarki cukrowej, hormonalnej, pogorszone samopoczucie, czujesz, że potrzebujesz pomocy i wsparcia, możesz umówić się na wstępną konsultację ze mną. Razem dokładnie przeanalizujemy Twoją sytuację zdrowotną, objawy i samopoczucie. Wspólnie znajdziemy przyczyny problemów, ustalimy, co warto zrobić, w którą stronę iść. Wprowadzimy odpowiednie działania.
Dołącz do kursu online „Odżywianie i suplementacja w depresji i zaburzeniach lękowych”. To kompleksowy przewodnik po tym jak za pomocą odżywiania i suplementacji wesprzeć swoje dobre samopoczucie, codzienne funkcjonowanie i energię życiową.
Ten kurs pomoże Ci, gdy masz zdiagnozowaną depresję i zaburzenia lękowe. Ale także, gdy nie masz diagnozy, ale nie czujesz się najlepiej. Towarzyszy Ci przewlekłe zmęczenie, brak siły, problemy z zebraniem myśli, skupieniem. Czujesz, jakby ktoś wyjął z Ciebie baterie.
Dobre odżywianie nie koliduje z tradycyjnymi sposobami leczenia depresji, zaburzeń lękowych, a może być naprawdę cennym sposobem wspomagania. Dużym wsparciem dla Twojego samopoczucia i codziennego funkcjonowania. Elementem kompleksowej terapii.
Sprawdź opis kursu online „Odżywianie i suplementacja w depresji i zaburzeniach lękowych”. Zobacz, co da Ci udział w kursie, w czym Ci pomoże, co dzięki niemu możesz zmienić. Jeśli poczujesz, że to dla Ciebie, dołącz. Zapraszam Cię serdecznie!
Nazywam się Marta. Jestem dietetykiem i psychodietetykiem. Jako dietetyk specjalizuję się w pracy z kobietami z różnego rodzaju problemami hormonalnymi, jak np. zaburzenia miesiączkowania, problemy z płodnością, PCOS, niedoczynność tarczycy, Hashimoto, insulinooporność, problemy z nadwagą i otyłością. Jako psychodietetyk naprawiam relację z jedzeniem i własnym ciałem. Pracuję z kobietami, które zmagają się z kompulsywnym objadaniem, zajadaniem emocji, stresu, objadaniem słodyczami.
Udało Ci się połączyć ze mną przez sieci społecznościowe?
Wszystkie treści zamieszczane na tym blogu służą celom wyłącznie edukacyjnym i nie zastąpią profesjonalnej porady lekarskiej. Autorka nie ponosi odpowiedzialności za sposób wykorzystywania informacji zawartych na stronie. Treści na blogu są moją pracą autorską. Zabraniam kopiowania ich w całości i we fragmentach bez odpowiedniej zgody i podania źródła. Na podstawie Ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. 1994 nr 24 poz. 83).
Zgadzam się z każdym słowem.
Radę i wsparcie można otrzymać tylko od kogoś, kto sam jest chory i radzi sobie z chorobą, lub od bardzo dobrego lekarza.
Do specjalisty nie sposób się dostać, są kilkuletnie kolejki. Znajomi i bliscy zaczynają Cię unikać i nikt Cię nie rozumie.
Kiedy tylko wyjdę na prostą, zaraz wpadam w dołek. Długo by na ten temat pisać.
Dziękuję za ten artykuł. Poczytam inne, jak zawsze, bo buszuję na tym blogu od dawna.Pozdrawiam 🙂
Jak dobrze, że mnie to ominęło, ale moja mama z tym walczy, i teściowa mojej córki
To warto podrzucić im taki artykuł. Może pomóc.
Hashimoto to jak wiele innych przewlekłych chorób bardzo dokuczliwe schorzenie.
Jak tak się zastanowić to znamy naprawdę wiele osób, które chorują na Hashimoto. Na szczęście w naszej rodzinie nie występuje.
Mam Hashimoto i te huśtawki nastrojów są mi dobrze znane niestety :/ Trzeba z tym walczyć, tym bardziej, że najczęściej ludzie wokół nie wiedzą o naszej chorobie i tym, z czym się zmagamy, a huśtawki nastrojów tylko relacje międzyludzkie pogarszają.
Zgadza się, dlatego nie można odpuszczać, ale trzeba zadbać o swoje zdrowie 😉
Cieszę się, że poruszasz ten temat. Mimo że hashimoto zdiagnozowano u mnie wiele lat temu i jestem pod stałą kontrolą endokrynologa, nadal zmagam się z huśtawkami nastroju. I teoretycznie wiem, że to nie moja wina, że to w dużej mierze tarczyca (mojemu mężowi trochę ciężko w to uwierzyć, uważa, że po prostu nawet się nie staram panować nad emocjami… 😉 ) to często sama się na siebie wściekam, za tę „histeryczność”. Cały czas uczę się wyrozumiałości wobec samej siebie.
Niestety czasami jest ciężko, nie da się nad wszystkim zapanować i też wytłumaczyć innym osobom, jak to jest. Ale trzeba cały czas dbać o siebie, swoje zdrowie i nie odpuszczać. Życzę dużo zdrowia 😉
ja ciągle nie rozumiem dlaczego „normalni” ludzie dziwią się, że ta choroba (nie tylko ona, ale o niej teraz mowa) wpływa nie tylko na zdrowie, ale i na kondycję psychiczną
Niestety świadomość wielu ludzi w tym temacie jest jeszcze zbyt mała, ale mam nadzieję, że dzięki moim treściom zwiększy się.
Dodaj komentarz